Van het moment dat het idee van linnen plaids in mij opkwam, tot aan het moment dat ik voor het eerst op de vlasvelden stond zat ongeveer 2 weken. En vanaf dat moment vloog ik 2 weken later naar Litouwen. Twee dingen daarvan blijven mij nog steeds goed bij. Ten eerste wilde de fabriek mij niet toelaten. Ik was een te kleine partij. Natuurlijk, dat begreep ik, maar ik vertelde dat dit voor mij de enige manier was om überhaupt mijn bedrijf te starten. Uiteindelijk gingen ze akkoord omdat ze het wel tof vonden dat ik - zonder enige ervaring - midden in Covid-tijd een nieuw bedrijf ging starten. Twee dagen lang mocht ik daar rondlopen. Designs maken. Stoffen voelen. Het proces zien. Met werknemers praten. Het tweede ding dat ik nooit meer vergeet is dat ik met Marc - de vriend die alles filmde - in het vliegtuig zat en hij vroeg; Alies wat gaan we precies doen, vertel even.. En mijn antwoord was kort en bondig: 'Ik heb geen idee wat we aantreffen. Ik weet alleen dat hier mijn nieuwe bedrijf start en dat ik mijn designs ga maken'. En de rest is inmiddels geschiedenis.